“Gittim
bir ağaç altına oturdum. Balıkçı küreğinin şıpırtısını duymaya başlamıştım.
Arada bir sazın sesi de geliyordu. Sırtımı verdiğim ağaç da kımıldamaya
başlamıştı.”
(Sait
Faik, Türk Ülkesi)
Öyle bir yolculuk hayal
ettim ki gözümden yaşlar gelerek uyudum. Sabah olduğunda içimde ağaçlar
kımıldadı durdu. İnsana dünyayı dar eden yasaklar mıydı yoksa insanın kendini
hapsetmesi miydi bilemiyordum o an. İnsana hesap yapmayı sevdiren şeyleri
ayıklamak gerekiyordu zihinden, kalpten ve bu bazen kafadaki bitten kurtulmak
kadar zordu. Yer yer başımı bütün gürültüden ayırıp denize sokarmışçasına gelen
serinliğe şükran duyuyordum.
Bir tren yolcusunun
kitabı, çakmağı, sigarası olmayı hayal ediyordum. Bir tren yolcusunun fotoğraf
makinesi oluyordum ara ara. Eşya özler mi hiç diyorlardı ya onlara bir şiir
okumak istiyordum ama acele ediyorlardı ve şiiri dinlemiyorlardı. Tren
yolcusunun pek küçük ve bir o kadar şirin olan ayracı olup sözcüklere başımı
sürüyordum. Tren yolcusunun anahtarlığı yere düşürmesiyle çıkan ses de
oluyordum ara ara. Bir türlü tren yolcusunun kendisi olamıyordum ama olsun…
Şu benim huysuz hallerime
en çok katlanan annem yine dönüyor evine. Her hücresinde şefkat, anlayış,
iyilik olan annem yine dönüyor evine. Ben bir yolcu olsaydım da yanına otursaydım,
ne güzelsiniz diyebilseydim…
Bir yolcu olamadım ama
sabah oldu. Ağaçlar kımıldadı, hesaplar durdu, türküler söylendi, insanlar
koşuşturdu, bir çocuk ağladı, bir çocuk takla attı, kımıldadı mavi. Yer yer
başımı saran bütün hayattan ayırıp onunla kalıyordum ya çocukça, delice
kımıldardı şiirler. Yer yer başımı saran hastalığa öyle meydan okurdum ki şaşıp
kalırdı sevdiklerim. Bazen de o hastalık etrafımı sarar, sarar, daraltırdı
içimi ama olsun…
Düşman kesilirdim en
sevdiklerime, dikenler sarardı her yanımı, acıtırdım sözlerimle, davranışlarımla
ama ben böyle olsun istemezdim. Baştan ayağa barış olmayı düşlerdim, anlayış,
sevgi, iyilik, güven olmayı dilerdim. Sabah oldu ve ben yolcu olamadım ama
olsun. Ne olurdu bir sigaranın külü olsaydım da kendim olmasaydım dediğim nice
an yaşattım kendime ama olsun. Şu benim
yüreği sıcak mı sıcak annem ,bakma sen bana… Yaşamının her anını tadına vara
vara yaşa, yaşa ki ben şükredeyim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder