25 Kasım 2016 Cuma

Yolcu Olamadım





“Gittim bir ağaç altına oturdum. Balıkçı küreğinin şıpırtısını duymaya başlamıştım. Arada bir sazın sesi de geliyordu. Sırtımı verdiğim ağaç da kımıldamaya başlamıştı.”

(Sait Faik, Türk Ülkesi)



Öyle bir yolculuk hayal ettim ki gözümden yaşlar gelerek uyudum. Sabah olduğunda içimde ağaçlar kımıldadı durdu. İnsana dünyayı dar eden yasaklar mıydı yoksa insanın kendini hapsetmesi miydi bilemiyordum o an. İnsana hesap yapmayı sevdiren şeyleri ayıklamak gerekiyordu zihinden, kalpten ve bu bazen kafadaki bitten kurtulmak kadar zordu. Yer yer başımı bütün gürültüden ayırıp denize sokarmışçasına gelen serinliğe şükran duyuyordum.

Bir tren yolcusunun kitabı, çakmağı, sigarası olmayı hayal ediyordum. Bir tren yolcusunun fotoğraf makinesi oluyordum ara ara. Eşya özler mi hiç diyorlardı ya onlara bir şiir okumak istiyordum ama acele ediyorlardı ve şiiri dinlemiyorlardı. Tren yolcusunun pek küçük ve bir o kadar şirin olan ayracı olup sözcüklere başımı sürüyordum. Tren yolcusunun anahtarlığı yere düşürmesiyle çıkan ses de oluyordum ara ara. Bir türlü tren yolcusunun kendisi olamıyordum ama olsun…

Şu benim huysuz hallerime en çok katlanan annem yine dönüyor evine. Her hücresinde şefkat, anlayış, iyilik olan annem yine dönüyor evine. Ben bir yolcu olsaydım da yanına otursaydım, ne güzelsiniz diyebilseydim…

Bir yolcu olamadım ama sabah oldu. Ağaçlar kımıldadı, hesaplar durdu, türküler söylendi, insanlar koşuşturdu, bir çocuk ağladı, bir çocuk takla attı, kımıldadı mavi. Yer yer başımı saran bütün hayattan ayırıp onunla kalıyordum ya çocukça, delice kımıldardı şiirler. Yer yer başımı saran hastalığa öyle meydan okurdum ki şaşıp kalırdı sevdiklerim. Bazen de o hastalık etrafımı sarar, sarar, daraltırdı içimi ama olsun…

Düşman kesilirdim en sevdiklerime, dikenler sarardı her yanımı, acıtırdım sözlerimle, davranışlarımla ama ben böyle olsun istemezdim. Baştan ayağa barış olmayı düşlerdim, anlayış, sevgi, iyilik, güven olmayı dilerdim. Sabah oldu ve ben yolcu olamadım ama olsun. Ne olurdu bir sigaranın külü olsaydım da kendim olmasaydım dediğim nice an yaşattım kendime ama olsun.  Şu benim yüreği sıcak mı sıcak annem ,bakma sen bana… Yaşamının her anını tadına vara vara yaşa, yaşa ki ben şükredeyim…


Yasemin Şenyurt

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder