Sevgi
Bu öykü her şey hakkında olabilirdi. Bu öykü tek bir konu hakkında olmaya karar verdi. Seçti konusunu...
Bir bardak çay getirdi masaya öykü. Yanında bir dilim ekmek ve biraz peynir. Yazılmayı bekledi. Radyo açılsın istedi, açtı. En sevdiği şarkı çalıyordu. Tesadüflere bayılıyorum dedi yazılmayı bekleyen öykü.
Düşündü konusu hakkında. Eylemdi, isimdi, yaşamın kaynağı da olabilirdi ama başka bir şeydi o aynı zamanda. Milyarlarca yıldır çok iyi kavranmamış bir şeydi. İnsanların dillerinden düşürmediği ama nasıl yaşıyorsunuz sorusuna hakkıyla cevap veremedikleri...
Sevgi capcanlı duruyordu. İnsanlar abartı denizinde boğuluyordu. Sevgi rengarenk duruyordu. İnsanlar karalıyordu renkleri...
Sevginin düşünmekle olan bağı o kadar görmezden geliniyordu ki... Kırmızı bir kalbin sevgiyi temsil etmesi hala mümkündü.
Bugün bu öykünün yazarı yürüyüşe çıktı. Bir beyefendi telefonla konuşuyordu. Kulak misafiri oldu istemeden... Sevgi dikkattir dedi beyefendi. Bu cümle zihninde yankılandı yazarın.
Sevgi dikkattir.
Sevgi yeryüzünün en güzel bağlanma durumuydu. İnsanlar internete bağlanırken ve unuturken bakmayı, dokunmayı, koklamayı o şaşkındı. Sevmek en cesur eylem, en ince düşünceydi... Silaha sarıldılar cesaret sanarak, incelik sanarak bazı kalıplara...
Öykü yazıldı. Yazar şaşkın...
Öykü konusu hakkında yeni cümleler bekliyor yazardan ama nokta dedi yazar.
Öykü düşünüldü. Yazar sokakta yeniden...Kulak misafiri oluyor yine yeniden. Biri daha sevgi nedir biliyor musun der mi bir başkasına? Yıl 2022...
Sevgi hakkında koyu bir sohbetin içinde bulurum kendimi diye sırt çantasıyla dolaşıyor yazar, kafelere giriyor, kitapçılarda bekliyor, çiçekçilerle sohbet ediyor. Kimsenin sevgiden bahsettigine rastlamıyor. İşte o zaman eve dönüp kendini sevmek nasıl olur, ondan başla anlatmaya diyor yazar. İnsanları sevmekten bahset renklerle. İnsanları sevmekten bahset cesaretle.İnternetin bağlanamayacağı derinliklerden bahset.
Öyküler, öyküler, öyküler...
Yasemin Şenyurt
29.09.2022
