Kalbimde Duruyorum

Kendimi kaybettiğim yer ile bulduğum yerde, kalbimde duruyorum. Şimdilik kimse burada olduğumu bilmiyor. Belki bir leylak görünümündeyim. Belki de kedi gibi miyavlıyorum. Neler olduğunu anlıyorum, sakin sakin düşününce ve yadırgamalardan uzakta. Zamana, yalnızlığa ve düşünmeye ihtiyacım var. Kalbimin kapısı açılınca, durmadım, tereddüt etmedim, içeri girdim. Burada üşümüyorum ve terlemiyorum. Burada olmanın tadını çıkarıyorum. Bir andır sonsuzluk. Bir dilimdir acı. Bir bütündür hayat.

İyi olmak aslında burada durmak ile ilgili. Uzun süredir kapıyı çalıyordum ama açılmıyordu. Açılmasını da beklemiyordum uzun süre. Kapı açılıverdi. Aklımı buldum burada. Bir şiirin bitmemiş ve bitmek istemeyen halini buldum, hak verdim.

Aklımı kalbimde bulabileceğime ihtimal vermezdim.

Dinleniyorum ve anlıyorum.

Anılarımı buldum. Benim ben olmamı sağlayan sözcükler de kokular da burada.

Bulduklarımı yanlış yerlerde aramamın zaman kaybı olmadığını anladım. Gündüz ve gece hep eşit burada ama bir an sonsuzluk. Ayaklarım yerden kesildi... Uçabildiğimi gördüm. Hak verdim geçmişte kalanlara.

Ben olmak için sürprizlerden, mucizelerden vazgeçmek gerekmiyor. Aksine burada olduğum zamanlar bana en çok güvenilecek şeyin belirsizlik olduğunu öğretti. Kişinin kendini bulması için kurallar kitabı yok. Haritası, pusulası, sözlüğü yok. Belki bir kaktüs görünümündeyim. Belki de patlamak üzere olan bir balon. Nasıl görünüyor olursam olayım en güzel şarkıların çaldığı bir müzik kutusunun yakınındayım. Kalbimde duruyorum. 

Yasemin Şenyurt

16.07.2018

Ev Nedir?

 Ev, başını sokabileceğin yerdir. Başının ağrısına bin türlü devanın yeridir. Ağlayabileceğin ve utanmayacağın tek göz odadır. Havlunun değişme halidir. Kedilerinin mama kabının dolup dolup taşmasıdır. Meraklı ve elleri şeftali kokan bir annenin kapıyı açmasıdır. Mısırın haşlanmasıdır, tenceredeki dibin kazınmasıdır ve penceredeki buğudur. Kitabın içindeki fotoğraftır. Uyuyorum galiba derken kendini kahve içerken bulmaktır. Kasedi tekrar tekrar dinleten o ölümsüz şarkıdır. Elektrik süpürgesinin etrafa hükmetmesi, çamaşır suyunun kokusu, yara bandının bulunamamasıdır. Damacanadan gelen su, su ısıtıcının şipşak hazırlığı, kabloların kediler tarafından kemirilmesine ses çıkarmamaktır. Perdelere tırmanmalarına ses çıkarsan da o sesin pek anlaşılamamasıdır.

Ev açan akşamsefasıdır. Dertlerini bir süreliğine rafa kaldırmaktır. Denize yakındır en çok. Kuleler, mağaralar, uçurumlar doludur odaları. Boğazına takılan kılçıktan kurtulmaktır. Şarkıların arka arkaya gelerek seni perişan edebilmesidir. Dört işlemi zar zor yaparken çarşının hiç de insaflı olmadığını bilmektir. Bembeyaz bir yastıkta rimel lekesidir. Mutfak önlüğünde salça izidir. Bahçenin usul usul sokulmasıdır evin dolaşımına. Hani bunun ilk sahibi diyebilmektir. Çatıdan giren düşlerin kap kacağa yeni biçimler vermesidir. Eşyanın duygulanmasıdır. Derli toplu olmaya çalışırken iğne atsan yere düşmeyecek bir bölgede olduğunu kavramaktır.  

Yeri gelince hurçları açmaktır. Baharı içine işlemektir. Duvarlarda asılı resimlerin seni yolculuğa çıkarıvermesidir. Cezveden taşan kahvedir. Bir türlü sabahı edememektir. Bir türlü telefonun çalmamasıdır. Telefon çalınca açamamaktır.

Kendi kendine ladese tutuşmaktır. Kibriti bir türlü yakamamaktır. Çakmak bulamamaktır. Sigaranın sigara olduğunu tuhaf biçimde sezmektir. Yaşama ama dolu dolu yaşama deneyleri yaptığın  öğle saatlerinde kapının söküldüğünü hissetmektir. Yazmak istediğin şeylerin seni yaka paça masaya sürüklemesidir. Solipsizm hakkında kafa yormaktır. Ev nedir ki dediğin yerde saç diplerinden ter boşanmasıdır. Sırtında bir patinin dolaşmasıdır.

En sevdiğin şeylerin biriktiği yerde bir dal bir gökyüzü oluvermektir.

Yasemin Şenyurt

11.07.2018

Ankara 

Çocuk Algısı

Dişin yeni çıkıyor gibi

Denizi ilk görüşün

Ekmeği ısırışın

Şişe ve yüne gerek duymadan örüyorsun işte

Örüyorsun bir esrarengiz an

Jetonu atıyorsun

Dönsün istiyorsun hızla oyuncak

Oyunca konuşuyorsun

Yutuyorsun geleceği

Dişin yeni çıkıyor

Komşuya gidişin olay

Komşudan dönüşün yıldızlı iyi

Salıncak sözünü tutmuyor annen

İlmek nasıl atılır

Biliyorsun en başından beri

Çok kesin

Vagondan seyrederken dünyayı

İçinde mısır koçanları

Yorumsuz köşesinde yazıyorsun

Bir çocuk dergisinin

Çok kesin

Şiirden seyrederken aşkı

Güneş neden yakıcı

Sorulardan yorgun

Mızıkan var iyi ki

Yasemin Şenyurt

2018

Ankara

Bulutların Kökü Problemini Çözen Kelebek

Güzel kanatların var

Mor ve sarı

Sen mavi yapraklardasın

Bir filin kulağında

Çocuğun dizinde

Hiç yorulmuyorsun uçmaktan

Göz kırpar gibi bütün umutsuzlara

En çok şairlerin aklını çeliyorsun

Beyaz bir masaya koyuyor dirseklerini şair

Dirseği gıdıklanıyor

Bakıyor ki mor ve sarı

Bir bebeğe söylenen ninniye saklanıyorsun 

Öykünün düğümü oluyorsun

Sen en çok mi notasında

Çiçeğe dönüşüyorsun

Kökleri var bulutların da

Bu problemi sen çözüyorsun

Herkes sakinleşiyor

Yasemin Şenyurt

29.06.2018

Ankara 

Yaşamına Sevmek

Fotoğraf: Yasemin Şenyurt

 Sait Faik okumaktır düzensiz saatlerde

Gökyüzünde uçurtma olmaktır 

Kelebeklerin konuşmalarını duymaktır

Gecenin köklerini sevmektir

Yani yıldızları

Ruhun bütün muammalarını

Devrik gündüzler yaşamaktır

Gökyüzünde güvercin olmaktır

Salaş bir meyhane olabilmektir

Açılmayan bir şemsiyeye sırlarını vermektir

Şiiri bırak demelerine aldırmamaktır

Anlaşılmamanın tadına varmaktır

Sigaraya başlamaktır

Kitapları koklamaktır

Kedileri koklamaktır

Yeni yıkanmış havluyla kurulamaktır yüzünü

İlla kurulayacaksan

Cam bir bardakta içmektir demli çayı

Odam Kireç Tutmuyor dinlemektir

Üstün başın hasret

Üstün başın deniz

Sevgiden söylenmektir

Sevgiden söyleşmektir

Yoğrulmaktır şiirle

Güzel gülmektir

İçten seslenmektir

İçten duymaktır

Yeşil bir elma görünce çocuklaşmak

Özdeşlik ilkesine dahi şaşırma hüneridir

Yasemin Şenyurt

23.05.2018

ACİL

-          Ellerinize ne oldu?

-          Kedilerim tırmaladı.

-          Oyun oynarken mi?

-          Evet

Oyun oynuyorduk. Midemdeki rahatsızlık nedeniyle hastanenin acilinde buldum kendimi. Fazla beyaz, bol ışıklı bekleme yerinde oturanlardan birine bakmışım, dalıp gitmişim. Dalıp gittiğim Ankara, dalıp gittiğim sözcüklerin nasıl birbirini izlediği, şiirin bana uğraması… Midemdeki karışıklığı duymamaya çalışmak için dalıp gidişimi dallanıp budaklandırmak istesem de başaramıyorum. Karışıklık burada ve canımı yakıyor. Yüzümü görebilsem muhtemelen bir yarısı uyuşmuş diğer yarısı capcanlı bakıyor dalıp gittiği yere.

Ellerimle yüzümü yokluyorum. Sanki ellerim ayna gibi bana yüzümü gösterecek. Yanımda oturan kişi yeri yoklarcasına ayağıyla sürekli yere vuruyor. Bir süre dikkatim onun bacaklarına kayıyor. Bir süre sonra da duvarlarda delikler aramaya başlıyorum. Çizgi film karakterlerinden Tweety ortaya çıkıveriyor ve beni görmezden geliyor. Sokaktan gelecek hali yok ya! Muhakkak ki duvarlardan geldi. Tweety’nin gözleri bu kadar büyük müydü derken ismim anons ediliyor.

Bir an ismim yabancı geliyor, etrafta konuşulanlar uğultu olarak yükseliyor. Uzanıyorum, tansiyonumu kontrol ediyorlar. “Düşüktür genelde” diyorum. Tweety bu odaya da gelivermiş. Yoksa benim peşimde mi?

-          Kedilerim dediniz

-          Evet

-          Kaç kediniz var?

-          İki

-          İsimleri ne?

-          Nazende büyük olan. Küçük olan da Turta.

-          Çok güzelmiş isimleri

-          Evet

-          Doğrulabilirsiniz.

İsimleri de kendileri de güzeldir diyorum içimden. Nazende cevap veriyor. Turta ona doğru koşuyor, oyun oynamaya istekli. Kahveyi çoğalttığım için oldu bu, bile bile lades işte diyorum eve dönerken. Arkama bakıyorum tekrar tekrar, Tweety hastanede kalmıştır umarım diyerek. Takip eden yok. Evde yaşatmaz bizimkiler onu.

Kapıyı anahtarla açıyorum. Nazende beni karşılıyor. Turta sepetinde her zamanki uyuma pozisyonunda rüya görüyor. Ben de sepetime zıplıyorum, arkamdan da Nazende zıplıyor, ağrı katlanılası boyutlarda… 

bulut mulut

yağmurdan sonra

ışıl ışıl olmuştum

sihirli bir banyo gibi

güneşten sonra

sıcacıktı gönlüm

masaldaki baloya

pasaklı pasaklı gelmiştim

yine de dans ediyordum

misafir misafir

müzik öyle işliyordu

kırılıyordu tırnaklarım

omzuma düşüyordu kepekler

yine de güzel buluyordum kendimi

turuncu bir çiçekmişim de

nefis kokuyormuşum falan

çatışa çatışa şeylerle

ıslık mıslık çalışıyordum

bulut mulut oluyordum

nefis bir şey çeliyordu aklımı

kalbim kalıyordum

yasemin şenyurt

13.05.2018

Ankara