Tişörtümle üşüdüm
Üşürken önce burnum yandı
Kulaklarım tuhaf kaskatı
Ellerimin yeri ceplerim değildi
Ellerimin yeri ceplerim sanıyordum
Yanılgı işte
Buz mavisi bir yanılgı
Bir kibrite anlatılamazdı bir şarkının nasıl üstümü örttüğü ama
buz mavisi yanılgılar için bir şehir yeni baştan düşünülebilirdi
Aç olup olmadığın umrunda olmadan
Yürümek
Başından bilerek o şiiri ezberleyemeceğini
Gönüllü olmak unutmaya
Bu kadar çok şey anlatmamalıydım ama
buz mavisi yanılgılar böyle işte
Bakışlarımın düğümünü çözen şey
Gözyaşı değildir bu defa
Ne bunlar
Benim ellerim mi
Ne kadar beyaz
Ne kadar çizik çizik
Sanki ellerim değil de
Değil işte bu defa
Bu defa kendi dilimi konuşmamayı öğrendim
Ellerimin yeri yok
Bir parmağımdan öbür parmağıma geçen şeye ne derler bilmiyorum ama
Yabancılara gidiyorum
Bu şiiri okuyun diye
En çok onlar anlıyor buz mavisinin ne olduğunu
Köşe bucak kaçtığım yabancılar
Ürktüğüm serseriler
Yargıladığım suçlular
anlıyor beni
Size ters ters bakılmamışsa hiç
Üşümemiş olabilirsiniz
Hatıra defterim var ama hatıralarım başka bir şeye dönüşüyor diyorum
İşte bunun için şarkılar üstümü örter benim diyorum
Ben demiyorum
Bu defa onlar diyor ama siz onların benim olduğumu düşünüp karar veriyorsunuz
Kim burada kim oluyor
Siz mi onlarsınız
Bana hiç öyle gelmiyor
Siz onlarsız ne kadar yabancısınız
Kim buradaki?
Anlıyorlar bu şiiri
Yakalanmak gibi değil bu defa
Anlaşılmak gibi
Yasemin Şenyurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder