3 Ocak 2016 Pazar

Gülmek Hastalık Değildir ki...




Aslında doğrularımın ve yanlışlarımın bir bütün olduğunu ve geçmişimin başkalarının gözünde doğrular ve yanlışlar silsilesi olduğunu anlamak beni güldürmüştü. Gülüyordum ve öyle çok gülüyordum ki kendimi durduramıyordum. Bu doğruda yanlış bulduğum çok nokta var dememek için kendimi zor tuttuğum zamanlara da  gülüyordum.  Gülmek öyle rahatlatmıştı ki güneşi içime çekmiş kadar sıcak ve aydınlıktım şimdi. Derinlerde bir yerde aradığım özgürlüğün böyle aniden gelmesi beni mutlu etmişti.
Kendi kendime o kadar çok gülmüştüm ki içimdeki ambulans beni hastaneye doğru götürmek için yola çıkmıştı. Gülmek bir hastalık değildir ki diyerek uyandım ve aynanın karşısına geçip  gülmeye devam ettim. Beni ciddi olmaya davet eden başkalarının gözleri, ifadeleri, elleri bir sihirli ayna olmuştu ve ben o aynaya baktıkça daha çok gülüyordum.
Gülmenin şiirini yazamıyordum ya da şiddetini ölçemiyordum. O an sadece gülüyordum ve içimdeki ambulansın şoförü öksürüyordu. Yeter artık diyecek gibi olan annem ve kardeşim de benim gülmeme katıla katıla eşlik ettiler ya bundan böyle ölsem de gam yemem…

Yasemin Şenyurt

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder