İnsanın her an içinde bulunduğu durumu değiştirme olanağı yoktur. Bu değiştirememe durumu insanı köşeye sıkıştırsa da köşeye sıkıştırılmış olma hissinin gerekliliğini bilmeyenler de yok denecek kadar azdır.
Hayat bizi köşeye sıkıştıracak ve nakavt edecek ki biz yeniden başlama gereği duyalım. Daha çok çalışalım, daha değişik açılardan bakmayı öğrenelim.
Ömür dediğimiz şeyin değeri ilk başlarda pek belirsizdir hepimiz için. Zaman içerisinde ömrümüze o kadar bağlanırız ki ondan değerli başka bir şey belirleyemez oluruz.
Ömrümüzden taşan ve taştıkça yayılan olumlu ve olumsuz duygular sayesinde başka ömürlerle iletişime geçeriz. İletişime geçtiğimiz bazı ömürler saysinde olumsuz duygularımızı değiştirme gücü buluruz.
Hayatın bizi köşeye sıkıştırdığı bir anda bir başka ömür “daha yeni başlıyoruz” demese ya da bizi kendi ömründe konuk etmese daha da zor olurdu kendi kendimize toparlanmak, yaraları sarmak, iyi olmak…
İyi Olma Sanatı diye bir kitap yazmış olsaydım ömürlerimizin kesişme noktalarına vurgu yapardım. Çünkü biz ne kadar yalnızlığı seçsek de ve yalnız olmak üzerine bir hayat kursak da bir başka ömür gelip bulur bizi. Bu ömür bazen kendi yazdığımız kitaptaki bir kahramanın ömrü olsa da…
Bir başka ömürle ne zaman ve nasıl tanışacağınızı ya da o ömrün sizin hayatınızı nasıl etkileyeceğini bilmiyor oluşunuz size şu an acı gelebilir. Aslında hayat bir yandan sizi nakavt ederken bir yandan da size başka ömürlerle kesişeceğiniz yeni alanlar ve yeni yollar açmakla meşguldur. Bu nedenle ya hep ya hiç diye düşünmenin sakıncaları ortadadır. Bir olay ya da bir ömür baştan sona ya da her açıdan iyi olamaz.
İyi Olma Sanatı diye bir kitap yazmış olsaydım içinde şu cümleye mutlaka yer verirdim: Ömürlerinizin başka ömürlerle kesişme ihtimalini sevin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder