Portakal

Günaydın

Aşk kanatlı

Kainat ruhlu kadın!

Günaydın

Nardan uçurum

Gün başlıyordu

Ben portakala bakıyor ve düşünüyordum

Uzun soluklu bir ot büyütüyordum

Ormanın sonbahara hazır olması

Neşemi kaçırıyordu

Bavullar hiç açılmıyordu

Bağlamımdan koparılmış

Ben

Dönüyordum

İmkansızdım

Kendi gözümde

Ölümüme yakın

Kavuşuyordum toprağa

Gözümde gözümü duymanın

Tahrik eden sevinciyle

Portakala doğruydum