Benim ellerimden senin ellerine geçen uğur böceğinin o gün aklında uğur getirmek vardı. Diğer günlerde pek de ilgilenmek istemediği şans taşıma işini o gün ciddi ciddi yapıyordu. Ben o gün defterime yeni bir öykü yazma isteğiyle kıvranırken yanıma geldiğin ve çimenlere uzanıp gökyüzünü seyretme teklifini reddedemediğim için yanındaydım. Gökyüzünde beyazlığın maviye değip geçtiği ve birbirine karışmak ister gibi olduğu anlarda nasıl güzel gülümsediğini gördükçe hayatı can eriklerinden ve çileklerden oluşan iştah açıcı bir şey sanmak hoşuma gidiyordu.
Hayatta acının ne demek olduğunu bilen bir yetişkin için derinlere doğru düşünerek dalmak görev haline gelir. Bu görevi yerine getirebilmek için fedakarlıklar yapan bir yetişkinin özgürlüğü algılaması da ister istemez farklı olacaktır. Sen özgürlüğü öyle güzel yaşıyordun ki sana hayran kalmamak elde değildi. İtiraf edemediklerimi bir öykünün içine üfleyerek sana haksızlık etmediğimi düşünüyorum.
Öykünün içine üflediğim bir diğer itirafımı merakla bekleyecek okura rağmen senin bu itirafımdan çok uğur böceğini anlatmamı istediğini düşünüyorum. Uğur böceğinin şanslı bir uğur böceği olduğunu söyleyebilirim. Hangi böcek bir yazarın ellerinden bir ressamın ellerine geçerek dakikalarını geçirebilir ki dediğimde bana kızgın bakacağını ve insanı hiyerarşinin en tepesine yerleştirerek haksızlık ettiğimi söyleyeceğini tahmin ediyorum.
Bulutlar ve çimenler arasında ne çok olay yaşanıyordu o anda ama bize pencereden bakan yaşlı teyzenin ve onun heyecanla bize el salladığını görmenin kendine özgü bir melodisi vardı. Uğur böceğinin o yaşlı teyzenin ellerine konduğunu düşündüm ve sonra evin içindeki yalnızlık kokusunu alıp içeriye notalar getiren bir müzisyen olduğumu hayal ettim.
Benimle çimenlere uzanıp gökyüzünden başımıza düşmeyen elmaları sayabildiğin ve tutup onlardan birini ısırır gibi yaptığın sıradaki haylazlığını düşünüyorum da gözlerimden yaşlar gelerek gülüyorum.
Bu masalın bitmiyor olmasını hayra yoracak okurlara selam olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder