Sevinç Yumağı

“Doğrusunu ister misiniz? Ben hikayenin nasıl yazıldığını da pek bilmem”

Sait Faik Abasıyanık

Uyanır uyanmaz ilk işim kedilerimle konuşmaktır. Birinin adı Nazende diğerinin adı Turta. Günaydın derim, kucağıma alırım, kucağımdan zıplayıp birbirlerinin yanına sokulduklarında, birbirleriyle oynadıklarında izlerim onları, bazen su içerken onlar dalar giderim hallerine. Geçen sabah uyandığımı fark eden ama henüz günaydın diyemediğim Nazende kendince bir günaydın dedi ki gözlerinden öpmek, içime sokmak, onunla ve turtayla tek vücut dolaşmak istedim. Sabah işe giderken Nazende çok itiraz ediyordu, ayaklarımın önüne yatıyor, çeşitli numaralar yaparak biraz daha kalmamı istiyordu, bu beni zorluyordu, onu kandırarak evden çıkıyordum.

Kediler bence insanların huyunu, suyunu en iyi tanıyan canlılar. Ne zaman ağlasam ya Nazende gözyaşımı yalar ya da Turta gelip bir fırsat bulur, burnumu ısırır. Senelerdir aynı evi paylaşmanın getirdiğinden çok daha güzel bir bağlılık bizimki. Nazende hiç kızdırmaz beni ama Turta perdeleri yerle bir ettiğinde çok üzülüyorum. Bunu kabullenmem gerektiğini söyledi veteriner, çok çaresi yok dedi.

Nazende geçen kış çok hastalandı. Yemek yemeyi reddetti, zar zor sevdiği şeyleri yemeye başladı da enjeksiyonla mamayı ağzına sokmaya çalıştığım günler geride kaldı. Beni çok korkuttu bu durum. Öyle zayıflamıştı ki her baktığımda bir an önce iyileşmesini diliyordum. O iyileşip kilo almaya başlayınca dünyalar benim oldu.

Bahar geldi o iyileşince. Turta, Nazende ve ben yumak olduk: Sevinç Yumağı.

O günden bu yana küçük şeyleri dert etmeyi bıraktım. O günden bu yana düzenli aldığım bir ilaca ihtiyaç duymamaya başladım. O günden bu yana onların evi oldu bu ev, ben misafir şair.

Şiir nasıl yazılır kediniz günaydın demezse, bilmem. Şiir nasıl yazılır, aklım ermez, kedi, köpek ve kuş veya balık, kaplumbağa, yunus sevmiyorsanız, onların bu dünyaya bizden daha çok sahip çıktığını düşünmüyorsanız. Şiiri patilerimle yazıyorum diyeceğim ama abarttığımı düşüneceksiniz. Bunun gerçek olduğunu kanıtlamayacağım. Çünkü kedilerim bundan hiç hoşlanmaz.

Ben onların insanı, evin misafiri olarak çok mutluyum. Yayınevleri reddedursun dosyamı, hayat hırçınlaşsın, insanlar acımasızlaşsın zaman zaman… Üzüntüye, öfkeye, kızgınlığa, korkuya açılırım ama bir yanım hep bilir sevinç yumağıyım geçen kıştan sonra.