25 Temmuz 2017 Salı

Üşümüyor Kırmızı



Sevmek Güzel  Meslek Sergisi'ne Dair: 


Bedri Rahmi Eyüboğlu sergisini gezerken güvercinler de bana eşlik etti. Hayatını okurken ömrünü dolu dolu yaşamış, yaşayıp gitmek yerine yaşamayı seçmiş bir sanatçıya merhaba dedim. Bir an başım döndü, nereden başlayacaktım, eserlerinde kaybolacağımı bile bile girmiştim buraya, acele etmeden, nefes ala ala kaybolmalıydım o halde.


 Önce gölgeye/ışığa dikkat ediyordum, sonra renklere sonra fırçayla nasıl dokunduğuna ama bir şiirli resimle karşılaştım ve her şey birbirine karıştı, kayboldum. Issız yanım sevecenliğime, sevecen yanım denize, kökler kanatlara karıştı. Orada durdum, tam da şiirli resmin karşısında, çünkü hayatını okurken şiirlerin resimlere karıştığını görebilecek miyim diyordum.

 Siz hiç bir resmi içinize çekerek bunu da gördüm ya artık ölsem de gam yemem dediniz mi? Siz hiç güvercinlerle bir sergi gezdiniz mi? Bir ressamın, şairin, yazarın imzasına bakıp ne kadar hayat dolu dediniz mi? Hayat dolu olmanın acılarını çizgilerde görmeyi denediniz mi?

 Resim şiire dönüşmüş, şiir sanki sözcükleri aşmış başka bir şey olmuş, siz bu sergiden önce ve bu sergiden sonra diye hayatınızı ikiye ayırmışsınız. Kaybolmaya razı olmakla iyi ettiğimi biliyordum da bu hayatta, ülkemde Bedri Rahmi'nin yaşadığını anlıyordum da anlamadığım şeylerden belki de en önemli olanının cevabını buldum: Tutku.  Anlamadığım şeyi kendime saklıyorum. Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun el ve ayak izlerinde lilaya ve maviye rastladım ya üşümüyor artık içimdeki kırmızı. 

yasemin şenyurt
 25.07.2017
ankara

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder