“Hayır, garip insanlarla uğraşmak istemem. Onlardan
bana hayır yok, bana seven, gülen, bağıran mahlukat lazım! Bu adam yaşamıyor
ki…Köpeğinden başka kimsesi yok.”
Havada Bulut öyküsü
Sait Faik Abasıyanık
Yangın yerine dönen yüreğime bir avuç su serpen
rüyalarım olmasa ne halde olurdum. Ne halde olurdum üşüdüğümde kardan adamları
sevmesem. Ne halde olurdum denizi dost, toprağı yar, geceyi kardeş bilmesem.
Türküler söylemesem, kitaplar almasam, felsefe bilmesem nasıl çözerdim
düğümleri, nasıl giderdim uzaklara? Cümleler kurarım bazıları kekik kokar,
dizeler yazarım can simididir, bir paragraf düşlerim, uçurtma hayalidir.
Balıkçılara rast gele, köpeklere hav hav, kedilere
miyav demezsem ne kadar azalırım. Ne kadar azalırım yüreğim sıkıştığında bir
pencere düşlemesem. Nasıl çoğalırım bir yaz gecesi saçlarıma düşen aklardan
sevinçle bahsetmesem. Hesap kitap peşinde değilim. Aldanışlarımı bile
seviyorum. Nasıl yaşar insan başka türlü, bilemem.
Benim yangın yerine dönen aklım nehirleri düşler
durur. Trafik ışıkları yeşilmiş, kırmızıymış, sarıymış, ben hep geçerim,
geçerim karşıdan karşıya. İmkansız bu derler. Geçenlerde ölmedi mi o?
Yaralanmışım derim, geçerim. Gözlerine inanamaz insanlar. Yaramın yerini
görmedikleri için belki bana ters ters bakarlar.
İskelede bir çocuk, çocuğun elinde oyuncak bir gemi,
adı ne geminin sormasam ölürüm.
Adın ne çocuk? Adın ne çocuk? Tanışalım seninle, gemin
çok güzel, adı var mı?
Gülümser çocuk. Şarkı söyler, bilir misin bu şarkıyı,
bilmemek ayıp. Bilmemek ayıp. Sen ölümsüz kadın mısın der çocuk. İskelede
konuşuruz, annesi babası gelene kadar. Çocuk anlar beni, vedalaşmaz. Gemimin
adı ne olsun diye seslenir rüyalarıma. Sen misin derim. Ölümsüz olmadığıma
inansın isterim.
Cümleler kurarım ben çocuk. Ne halde olurdum kalemim
olmasa, kağıtlar bu kadar beyaz bu kadar boş bu kadar ferah olmasa? Ne halde
olurdum balıkçılar gülümsemese? Kediler karınlarını açıp kendilerini sevdirmese
çok üzülürdüm ters ters bakanlara. Yaralandığım doğrudur çocuk. Hiç hastaneye
gitmedim kendimi bildim bileli. İyileştim cümle kura kura.
Yasemin Şenyurt
2017 Temmuz
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder