sarhoş

öyle zordu ki konuşmak

yağmurca susuyorduk

heceliyorduk karanlığı

gözyaşlarını yutmaktan geliyordum

ufak tefektim

kendime iyi bakıyordum

arada sırada şiirlere dalıyordum

balık şişesinde rakı bulutu oluyor

sarhoşum demiyordum asla

bir rüyanın içinde ceviz 

cevizin içi prenses 

prensesin kalbi hasta

böyle masal olmaz 

böyle hayat olur sanki

böyle şiir nergis 

kendinde kaybol

yeni bir dilek

saati kuruyor

fare

saati kırıyor sarhoş

yapıştırıyor saati marangoz

marangozun kalbi de sait faik

hiç üfleme boşuna

şikayet eder gibi

saat çalıyor

uyan ve koş

kendine kötü kötü bak istersen

istersen güneşe küs

kaktüs mü

o nereden çıktı

bu bir aşk şiiri değil

şekerin içinde eriyen buz

çaya karışan müjde

kaşığın sırtındaki dert

sarhoş değilim

şşşşşşt diyor vapurdaki resim öğretmeni

susun

bir martıya veriyor en sevdiği rengi

martı o renkle kafayı buluyor

sarhoş değiliz ki

ne martı

ne siz 

ne de biz

bulmaca gibi konuşma

tekerleme ağzını

şşşşt diyor şair

prenses iyi mi

cevizin içindeki

bilinmez

marangoz iyi mi

ağlıyoruz

neden olacak

rüya görmeye başladık

yeniden

her adımında dans ediyordu

tıpış tıpış

ona gidiyordu

ona akıyordu

ona bakıyordu

sahnede herkes onu yalnız izliyordu

durdu bir an

dansın en yoğun anıydı

durdu

herkes ona bakıyordu

durdu

öyle çok durdu ki

öyle duru 

öyle doğru

durdu ki 

şiir

dönüşüyordu 

hayretler içinde 

lacivert bir balık şişesinde

rakı bulutuna dalmış

şiir