Sabah olmuş, aydınlanmış hava. Kendime bir kapı çiziyorum, hayalimde.
Kapıdan içeri giriyorum. İrili ufaklı mumlar var girdiğim odada, rengarenk mumlar.
Bir köşede ufak hasır bir sepet, sepette boş defterler ve kalemliğin içinde siyah, mavi kalemler.
Bu hayali odada bir masa göz kırpıyor, siz de görseydiniz, inanırdınız bana, muhakkak. Masa geniş, üzerinde radyo var, frekansları değil de radyo adlarını gösteriyor: Ada Şiir kanalı, Sevgi Tükenmez kanalı, Hişt hişt kanalı var.
Hişt Hişt kanalını açıyorum. Sessizlik var yayında, kedilerim geliyor bu hayali odaya, biri miyavlıyor, kanalda da miyav sesini duyuyorum. Hayali odada defterlerden birini açıyorum, sayfaları karıştırıyorum, sayfaları çevirme sesini duyuyorum hişt hişt kanalında. Bu kanalın özelliği bu herhalde diyorum şaşırmadan. Islık çalsam, şarkı mırıldansam, su ısıtıcısı çalıştırsam, çakmakla oynasam yankılanacak bu kanalda...
Frekansı değiştirsem, Ada Şiir kanalında ne vardır düşüncesi yazı yazmamı engelliyor. Frekansı değiştiriyorum, Ada Şiir kanalında deniz ve martı sesleri var, mest oluyorum. Akşam yayınında ne var acaba dediğim an andan uzaklaşıyorum.
Sevgi Tükenmez frekansını da çok merak ediyorum, birlikte merak edelim istiyorum, o nedenle frekansı açtığımda hangi şarkıyı duyduğumu yazmayacağım. Yazarın o kadar da ayrıcalığı olsun değil mi sevgili okur?
Yasemin Şenyurt
04. 01.2020
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder