pazar akşamüstü

Kahve kokulu bir bahane buldum

Çikolata mı gördüm

Üstelik sütlü

Öldüm de dirildim  Pazar akşamüstü

Pazar günü ne bahar ne kış

Ne şiir ne şarkı

Teselli edemezken

Kahve kokusundan çıkardım yaşamın altındaki baklayı

Anlaşılmazdım üstelik

Ağlamazdım gülmezdim

Hissizlik halinden bir anı ile çıktım

Sahiden cambazdım

İp de nedir ki

Ben yeryüzünde yüzdüm

Bata çıka

Uyum psikolojisi sınavında

Boş bir kağıttım

Yüz aldım

Sıfır almak için yetersizdim

Bazen tramvayda karşılaşıyorduk

Bazen de denizaltında

Hep karşılaşıyorduk

Biraz yardım eder misin 

Şu an bu rüya diyordum

Sen de gerçek olsun diyordun

Olurdu olmazdı derken

Uçuyordu balonlar

Ellerimizden kayarak 

İçimizdeki sıkıntıyı kaynatıp içecekti ki

Şiirin başı geldi aklımıza

Kahve var

Kokusu

Kahve kokusundan bahane

Şiir dedi

Göz göze gelmektir

Gelemezsen

Hem felaket

Hem felsefe

Cambaz mıyım ne

Öğrensem yeni bir dil

Baklayı çıkarır mıydım yaşamın altındaki

Bu soru cepte

Yoksul değilim hiç de

İnsanın cepte sorusu olur da

Yerli ve iki kelime olan filmi bilmez mi 

Şiir dedi

Tutulmak değil de nedir

En sevdiğin dilde

Can sıkıntısının en can yakan yerinde

Bir anıdır ki andır aslında

Zamanı telaffuz eden her şey yanılıyor

Mekanı betimleme çabası çuvallıyor

Tutulmamışsan 

Anlayamazsın

Yasemin Şenyurt