Felsefe, kendi sınırlarını bulmaktır. Bu yüzden her felsefe etkinliği, en temelde ve en başta "Felsefe nedir?"-yani her bir felsefe yapan kişi açısından, "Bu yaptığım nedir?" sorusuyla başlar; en üstte ve en sonda ulaşabileceği de, bu soruya-yeni, bir-yanıt olmaktır.
Çünkü, felsefenin ilk-bazen, tek- kaynağı olan; felsefe yapmakta olan, kişinin ilk ve tek derdi, kendi sınırlarını bulmaktır.
Bu kişi (Kundera'nın Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'ndeki Sabina gibi) yapmakta olduğu bir resmin tuvaline -kazara- sıçrayan bir boya damlasının yarattığı çatlağın nereye kadar götürebileceğini deneyen ressam, gibidir: yaşamında açılanbir çatlağı izleyerek, üzerine giderek, derinleştirip genişleterek, nereye varabileceğini, vardırılabileceğini,nereye kadar uzanabileceğini,uzatılabileceğini deneyip görmeğe çalışan bir kişi...
Çünkü, felsefenin ilk-bazen, tek- kaynağı olan; felsefe yapmakta olan, kişinin ilk ve tek derdi, kendi sınırlarını bulmaktır.
Bu kişi (Kundera'nın Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'ndeki Sabina gibi) yapmakta olduğu bir resmin tuvaline -kazara- sıçrayan bir boya damlasının yarattığı çatlağın nereye kadar götürebileceğini deneyen ressam, gibidir: yaşamında açılanbir çatlağı izleyerek, üzerine giderek, derinleştirip genişleterek, nereye varabileceğini, vardırılabileceğini,nereye kadar uzanabileceğini,uzatılabileceğini deneyip görmeğe çalışan bir kişi...
Oruç Aruoba, Olmayalı, s:144
 |
| Fotoğraf: Yasemin Şenyurt |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder