Yok Yok

Yok yok...Bazen öyle oluyor. İnsan her an yüreğinin götürdüğü yere gidemeyebiiyor. İnsan her an aklı başında davranamıyor. Diyeceğim şu ki iki kere ikinin dört ettiği gibi değil yaşam. Ne çok sevmiştim Susanna Tamarro'nun Yüreğinin Götürdüğü Yere Git kitabını ve ne çok sevmiştim Dostoyevski'nin Yeraltından Notlar'ını...

Yok yok...Bazen akıllı olmak yetmiyor. Bazen yürekli olmak da yetmiyor. Bir girdap sizi içine çekmeye başlıyor ve hemen müdahale etmek gerekiyor. Bazen sevgi bazen tutku bazen dostluk da yetmiyor. İnsanın sarsılması ve hayata bakacağı pencerelerin sayısını çoğaltması gerekiyor. Gerekiyor diye hemen sarsılmıyor ya da hemen pencereler çoğalmıyor.

Yok yok...Bazen bilgi, birikim, donanım da yetmiyor. Ciddi ciddi emek harcamak gerekiyor. Bazen zamanın geçireceğini düşündüklerimize bakmak ve yeniden ele almak gerekiyor. Bazen sabırlı olmak da yetmiyor. Sabrın içine saygı ve şefkat katmak gerekiyor.

Yok yok... İnsan olmak emek, sevgi, tutku, akıl, yürek, gönül işi! İnsan bir kez bu yolculuğa başlasın yeter ki.
Yasemin Şenyurt