Değil...

Öyle güzel bir yer ki burası... Deniz kenarı desen değil.Deniz desen değil. Denizin kendisi desen değil. Öyle güzel ve rahat nefes alıyorum ki burada nefesim sanki nefes değil...Bir şarkı söylemeye dalmışım hem de öyle dalmışım ki şarkı artık şarkı değil...Sokaktan çocuk sesleri geliyor ve ben öyle dalmışım ki o seslere...Evde miyim şimdi ben? Deniz değil, ev değil, sokak değil. Neresi burası diye tam soracağım yanımda en sevdiğim insanı görüyorum ve vazgeçiyorum. Şaşkınlık, merak, özlem hepsi içimde ve hepsi konuşuyor ama duyamıyorum onları. Sadece ona dönüyorum ve ona bakıp "keşke burada olsaydın" diyorum. Buradayım dediği an kalbim duracak sanki...Senenin ne önemi var ya da nerede olduğumuzun ne önemi var..."Bu rüya değil öyle mi?" Değil, değil diyor. 

Değil mi? 

Değil.

Gözlerimi yumuyorum ve açtığımda sen burada olursan...

Sadece gözlerine inanma.

Nasıl?

Öyle

İnanmak mı?

Güçlü bir şekilde inanmak söz konusu

Nasıl?

Öyle

Haydi gözlerini yum ve açtığında...

Korkuyorum

Sadece hatırla...

Yasemin Şenyurt

2015

 Ankara