Kiraz

Şiir yazmam artık diyordum. Yaşamam herhalde diyordum. Hep yanıldım. Yanıldım ve güzel şeyler oldu. Deniz kıpır kıpır oldu. Saçlarım dalgalandı. Bir sokakta çocukluğumla karşılaştım. Ah bilseniz daha ne güzellikler oldu...

Kötü şeyler de yaşadım elbette. Yaşadın da öğrendin mi her şeyi derseniz hayır derim. Öyle bir çırpıda öğrensek ne güzel olurdu ama kolay değil...

Sırt çantamı alıp evden kaçtığım da oldu.

Neler neler oldu. Sığar mı buraya? Sığmaz...

Şarkılar söylerken ölecek gibi oldum. Hiç ölmedim. Yasemin diye seslendim kendime. Kendine gel canım benim dedim kendime.

Kendimle konuştum hem de diğer insanlardan daha çok kendimle konuştum. İç seslerim bazen azaldı. Yine de konuşmaya çalıştım.

Kırmızı rengini yeni yeni sevmeye başladım. Yeni yeni içten gülmeye başladım. Ağlamayı öğrendim. Yine de ağlayamadım çok istediğimde...

Kiraz sözcüğünü sevdim. Taştı durdu yaşamımdan kirazlar...

Bir de şu şiiri sevdim. Sait Faik şiirini...

Sana nasıl nasıl anlatsam şu kiraz mevsiminin...