kendime kaçsam
sırt çantasız
dayansam dağ gibi
bir ihtimal daha var
o da yaşamak mı dersin
kendime ev
kendime kale
kendime okyanus
okudukça
pencere buğusunda
büyür
büyürse eğer bir sözcük
büyür bir düş
büyürse eğer
buğuda
uykumdan kaçtım
anlam için
yollara vurdum kendimi
karşılaşmak için
en altın kalpli devle
ormanlar dost
nehirler kardeş
gece sırdaş oldu yolda
kaybolmadım
kendime rehber
yeryüzünün en kibirli misafiridir insan
kahkaha atabilirse azalır bencilliği
kahkaha atabilirse kendine
hayata kalbini katar
ağlayabilirse
buzlar çözülür
kendime sitem
kendime efkar
kendime nergi
kendime gü
son harfleri nerede çiçeklerin
ey gece
güzbilimi dersinde
öğretmen şiir bey
haiku yazdırdı
ben kapandım sıraya
ağladım
kapanır insan bazen
öyle kapanır ki içine
sırat da nedir
cehennem ne
haiku yazmak zor
sayın şiir bey öğretmen
ben bir yolcuyum
altın kalpli devi arayan
ormanlardan geçe geçe
aç susuz
sözcüksüz huysuz
haikusuz
inanıyorum üstelik
o devin yaşadığına
kimsenin inanmadığı bir çağda
belki bu yüzden sayın şiir bey öğretmen
kaybolmamalıyım
Yasemin Şenyurt
12.12.2019
Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder