Deniz kıyısını özledim
Sakin ve mavi her ayrıntıyı
İçine usulca alan
Serinliği fular gibi boynuma dolasam
Yüzüm ilkbaharın ilk harfi gibi dursa
Eğilsem kök olsam
Uzansam yeşil erik
Olmanın güzelliğini duysam yeniden
Tüm sıkıntılarıyla duysam
Deniz kıyısında biz hiç oturmadık
Yine de orada capcanlı duyduk denizi
Capcanlıydı her ayrıntı
Şimdi onlara anı demenin olanaksızlığı
Yine de biz deniz kıyısında
Senin açtığın kitabın sayfalarına bakıyoruz
Munch’un çığlığını duyarak
Ve sonra
Denize düşüyoruz
Çocukların şaşkınlığına gülerek
Ve sonra
Hep mi mavi olacak
Sıkıntı mı tedirginlik mi?
Nedense duyuyoruz hep
Bizim oturduğumuz “masa da masa”
Düşündüğümüz şeylerde tuhaflıklar
Kalbimiz yok sanki
Büsbütün maviyiz şimdi
Mavinin kalbi olmaz
Mavi ne addır ne de sıfat
Ne renktir ama şu mavi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder