Mektup

Murathan Mungan'ın Yalnız Bir Opera şiirini anımsadım uyanır uyanmaz.

Ne güzel ve ne kadar anlamlı bir ayrılık şiiridir.

Şiirin içinde kendi hisleriniz doğar, büyür, anlar ve ölür.

Ezginin Günlüğü dinlenir o zaman.

 "Her aşk kendini yaşar
Çaldığın kapı kapanır sonunda
İçinde bir sen bulursun büyümüş, anlamış, yorgun"

***

Eylül ayında bir Pazartesi sabahıdır yaşanan. Otuz iki yılı geride bırakıp yeni bir sayfa açarken ve geleceğe umutla, aşkla bakarken içindeki haylaz, içindeki muzip ve içindeki şımarık sana henüz yaşamadıklarının güzelliğinden bahsederler.

Söz konusu olan umut değildir sadece. Deneyimdir, düşüncelilik ve duyarlılıktır. Yaptığın hataları tekrar etmeme çabandır. Yapacağın hatalarda da  kendini bağışlayabilmendir.
***

Güzün güzelliğiyle dönen başımı ağrıtabilirsin hayat !

İstediğin kadar yor.
İstediğin kadar üz.
İstediğin kadar kır.

Sana asılmaya devam edeceğim sevgili hayat...İstersen asılmak eylemini çapkınlık olarak algıla istersen dört elle sarılmak olarak algıla!