Bir seviyi anlamak bir yaşam harcamaktır demiş Özdemir Asaf ve şiir devam etmiş: Harcayacaksın...
Ömrümün her an son bulacağı bilinciyle yaşadım.
İyi ki doğdum, iyi ki duygusal bir insanım...
İyi hatalar yaptım, az pişmanlık duydum.
Yazdım ve her yazıda, her şiirde insanlık hallerini anladım.
Çizdim ve her çizgide yamuk şekli beni kışkırttı.
Amatör sözcüğünün kökeninde sevmek olduğunu öğrendim.
Kedilerin bilge olduklarını düşündüm. Ağaçların da...
Nazım'ın bütün şiirlerini okudum. Öğretmenler Gününde ilk hediyemi aldım.
Dostluğa dair kafam çok karıştı. Karışmalıydı.
Sokratesten tutarlı olmayı öğrendim. Nietzsche'den bengi dönüşü... Sartre'dan özgürlüğü... Mavi At Kafeden sorumluluğu ve özgürlüğü...
Amatör bir fotoğrafçı oldum, amatör bir yazar, amatör bir çizer...
Sevgiler :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder