Van Gogh resim yapıyordu
Gece kulaklarına eğilmişti
Van Gogh'un
Ah
Bu benim tuhaflığım
Şiirim demek isterdim
Gözlerim sürekli uzak
Ellerimin içi kırık deniz kabukları
Bilmiyorum diyemez oldum
Van Gogh da demezdi benim yerimde olsa
Hüzünlü ve sarı yıldızlar
İçimde kalemler ve bir çılgın saat
Unutmazdım ben olsam
Unutmamıştır Van Gogh da
Ölmüş müdür peki
Ben olsam maviye boyardım gökyüzünü
Daha yakından bakardım
Gece
Biraz o iskemlede uyuklar
Fırçalardım düşümdeki akıllıları
Ben Van Gogh değilim
Gülüp geçerdim bana
Trafikte
Şaşırır kalırdım
Gökyüzünden düşse mavi
Ağaçtan çıldırsa yeşil
Kaç kez sararır bir insanın gözleri
Ölüm mü bu dedi
Yaşam mı yoksa
İnatçı bir filozof sordu bu soruyu
Bilmiyorum diyecektim
Kalbim yerinden çıkacak gibi oldu
Van Gogh anlardı yaşasaydı
Gülüp geçmezdi bana
Maviye boyardı en olur olmaz şeyleri
Gökyüzü dahil
Yasemin Şenyurt
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder