Kaybettiğimiz ne varsa hepsi için ağladık.
Gözyaşımızdan kuleler yaptık.
Mendillerimizden gemiler...
Bir gece ansızın ağrıdı kalp.
Ağır ağır ilerledik gecenin derinliğine.
Ne ölümdü ne yaşam beni kendine çeken
Biz belki de unutamayanlardık
Biz belki de kitapların içinde kitap kokusuna hasret yaşayacaktık
Biz belki de bütün aşk şarkılarına eşlik eden kedilerdik
Ne korkaktım ne cesur
İncinmez olmuştum artık
Gözlerindeki yaş olmasa
İncinmez olmuştum artık
Dokunmaz olmuştu ayrılık ve ölüm
Yaşamak
İki nefes daha çekmekti hasretten
Gözlerimi kapayınca uyuyor taklidi yapmaktı
Yüzüm ıslanmasa
Yüzüm ıslanmasa
Ben de inanırdım uyuduğuma
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder